Szukaj na tym blogu

środa, 10 grudnia 2008

De Niro kontra Pacino


Od tygodnia w polskich kinach obecni są „Zawodowcy”, którego główną atrakcją stanowi wspólny występ Ala Pacino i Roberta De Niro, określonych przez magazyn Empire mianem najwybitniejszych żyjących aktorów. Tytuł filmu z powodzeniem można odnieść do dorobku obu mistrzów, którzy przez lata udowadniali wybitną znajomość rzemiosła, najdobitniej w rolach policjantów i gangsterów. Ich kariery rozpoczęły się na początku lat siedemdziesiątych, gdy kino miało już dość amantów i poszukiwało przeciętnych twarzy, z którymi publiczność mogła się utożsamiać. „Ojciec chrzestny”, jeden z pierwszych filmów Pacino, zapewnił mu nominację do Oskara. Obraz odniósł wielki sukces, co przesądziło o powstaniu jego drugiej części, w której wystąpili obaj aktorzy, lecz nie mieli wspólnej sceny. De Niro, któremu nie udało się zdobyć roli brata Pacino w pierwszej części, zagrał jego ojca w scenach retrospektyw w części drugiej, genialnie naśladując Marlona Brando. Podobnie jak i Brando dostał za tę rolę Oskara, choć w całym filmie nie mówił ani słowa po angielsku.

wtorek, 10 czerwca 2008

Specyfika amerykańskiego kina noir

Kino noir („czarne kino”) to termin wymyślony przez francuskiego krytyka Nino Franka na oznaczenie amerykańskich filmów gangsterskich z lat 40-tych i 50-tych, które po II wojnie światowej dotarły do Francji. Były wśród nich takie dzieła jak „Sokół maltański” (1941) Johna Hustona, „High Sierra” (1941) Raoula Walsha, czy „Kobieta w oknie” (1945) Fritza Langa. Filmy te przynależały do gatunku kryminałów: filmów gangsterskich i detektywistycznych.


Nazwa tego terminu odnosiła się nie tylko do mrocznej tematyki poruszanej w tych filmach, ale również do samego czarno-białego obrazu (nie był to jednak główny wyróżnik, gdyż filmy takie jak „Niagara” (1953) lub „Zawrót głowy” (1958) również przynależą do tego nurtu, choć były kolorowe). Na specyficzną, mroczną atmosferę tajemnicy i zagrożenia wpływała gra czerni, bieli i światłocienia. Takie oświetlenie techniką low-key polegało na wykorzystaniu jedynie światła rysującego, pomijając kontrowe i wypełniające. Rozwiązanie to wynikało zarówno z inspiracji niemieckim ekspresjonizmem, jak ze skromnych budżetów.

czwartek, 10 kwietnia 2008

Stanley Kubrick a Gesamtkunstwerk

Stanley Kubrick urodził się 26 lipca 1928 roku w Nowym Jorku. W szkole był bardzo słabym uczniem, choć był bardzo inteligentny. Znacznie bardziej od szkoły interesowały go szachy – które nauczyły go logicznego myślenia, oraz fotografia. Już w wieku 16 lat rozpoczął pracę jako fotograf dla magazynu Look. Wkrótce jego nową pasją stało się kino. Jego pierwszym filmem był 15minutowy dokument o dwóch pięściarzach „Dzień walki”. Kubrick porzucił pracę fotografa, by poświęcić się filmowi. Po sukcesie kasowym „Spartakusa”, nad którym kontrolę sprawowała wytwórnia, nieznoszący kompromisów Kubrick wyjechał do Anglii, by zyskać potrzebną mu swobodę twórczą. Tam powstały wszystkie jego późniejsze filmy, z których najsłynniejszym jest „2001 Odyseja kosmiczna”, w którym muzyka stanowi integralną część narracji.

środa, 30 stycznia 2008

Ridley Scott – portret artysty

Tydzień temu na ekrany polskich film wszedł najnowszy film Ridleya Scotta “Amerykański gangster”. Scott uchodzi dziś za kultowego reżysera wielkich przebojów, choć nie wszystkie jego filmy były udane. Studiował grafikę i malarstwo, później założył własną firmę, gdzie wraz z Alanem Parkerem i swoim bratem Tonym Scottem kręcił reklamówki. Jego pełnometrażowy debiut reżyserski miał miejsce w roku ’77. Toczący się w czasach napoleońskich film „Pojedynek”, przyniósł mu medal za najlepszy debiut na festiwalu w Cannes. Adaptacja opowiadania Josepha Conrada poniosła jednak komercyjną porażkę. Zainspirowany „Gwiezdnymi wojnami” Scott postanowił nakręcić równie efektowny film. Będący horrorem science-fiction „Obcy – ósmy pasażer Nostromo” przyniósł mu międzynarodowe uznanie oraz sukces kasowy.