Rzucona rękawica
Eastwood tym razem gra Bena Shockleya, policjanta jakże różniącego się od niesławnego Brudnego Harry'ego. Oboje co prawda mają złą reputację, lecz Harry był skuteczny, a Shockley to przegrany pijus, który wciąż czeka na wielką sprawę. I dostaje ją, choć sam początkowo nie jest tego świadom. Zapatrzony w siebie ma o sobie wielkie mniemanie. Sądzi, że wybrano go do tego zadania, gdyż jest niezawodny. Trudno mu dopuścić do głowy myśl, że jest inaczej. Ale po kilku zamachach na jego życie w trakcie jego powrotu ze świadkiem do Phoenix, przekonuje się, że sprawy nie mają się tak wesoło. Gdy zginie, nikt się nie przejmie jego śmiercią. Uświadamia mu to Mally, prostytutka będąca świadkiem w procesie mafii. A to właśnie mafia wydała na nich wyrok, który zostanie wyegzekwowany przy pomocy skorumpowanej policji z Phoenix pod komendą komisarza Blakelocke'a.
Oboje dzięki swemu sprytowi i zbiegom okoliczności uchodzą z życiem. Początkowo niechętni wobec siebie, zaczynają darzyć się uczuciem. Planują nawet wspólne życie, założenie rodziny, dom z basenem. Okazuje się, że Shockley nie jest tak cyniczny jak się początkowo wydawało. To zwyczajna osłona przed innymi ludźmi. Dawniej miał marzenia, chciał znaleźć tą jedyną, ustatkować się i rozpracować wielką sprawę. Rozczarował się, życie raz jeszcze go nie rozpieściło. Staczał się coraz bardziej na dno. I nagle dostał szansę udowodnienia, przede wszystkim sobie, że nie stracił jeszcze wszystkiego. Podjął wyzwanie i postanowił nie uciekać, lecz stawić czoła wrogowi. Była to decyzja może wywołaną urażoną ambicją, ale odważna. Szalony plan porwania autobusu i wjechania tryumfalnie do miasta, miał małe szanse powodzenia. Jedna do stu, wg bukmacherów. Ale jednak mu się udało. Opłaciło się przyjąć wyzwanie. Trafił na odpowiednią kobietę i rozpracował wielką sprawę.
Jest to jeden z najbardziej wybuchowych i popisowych filmów Eastwooda, i chociaż momentami jest bardzo naciągany (ucieczka motocyklem przed strzałami z helikopteru) to historia jest wciągająca. Pewne zastanowienie może budzić fakt, dlaczego zamiast subtelnie nasłać mordercę na Shockleya i Mally, Blakelock używa do tego celu tylu policjantów i amunicji, co raczej nie jest dyskretnym rozwiązaniem. Pomimo tego drobnego mankamentu, bez którego pewnie fabuła wyglądała by zupełnie inaczej, film ogląda się całkiem przyjemnie. Jest to niewątpliwie kino akcji, choć Eastwood stara się dodać tu nieco melancholii wprowadzając tło dla głównego bohatera, przez co postać ta wydaje się być bardziej prawdziwa i ludzka od wynaturzonego Brudnego Harry'ego, czy innych herosów kina akcji. Shockley wspomina swe dzieciństwo, mówi o swych marzeniach i widać, że jest to bardzo przekonujące. We współczesnych filmach akcji brak jest miejsca na takie właśnie refleksje, ważniejsze są strzelaniny i wybuchy. W tym filmie również jest ich pełno, ale Eastwood robi przerwę na przemyślenia, czy wprowadza do ścieżki dźwiękowej muzykę jazzową, przez co stwarza specyficzną atmosferę.
luty 2004
Wyzwanie
The Gauntlet (1977)
Reż: Clint Eastwood
Wyk: Clint Eastwood, Sondra Locke, William Prince, Michael Cavanaugh, Pat Hingle
ocena +3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz